Dijital çağ… Bilginin bir saniyede milyonlara ulaştığı ama gerçeklerin çoğu zaman o hızın altında ezildiği, görünmez bir savaşın yaşandığı bir dönem. Artık haber sadece haber değil; algoritmaların, trendlerin, manipülasyonların ve “tıklama ekonomisinin” elinde sürekli şekil değiştiren, bazen de çarpıtılan bir güç hâline geldi.

Bugün sosyal medya, bir cümlenin milyonları etkileyebildiği ama aynı zamanda milyonları yanıltabildiği bir alan. Gerçeğin sesi, çoğu zaman sansasyonun gürültüsü arasında kayboluyor. İnsanlar gördüğüne inanıyor fakat gördüğünün nasıl üretildiğini bilmiyor. İşte tam burada gerçek gazeteciliğin omuzları biraz daha ağırlaşıyor.

Bir haberi doğrulamak, araştırmak, arka planını anlamak… Bütün bunlar saatler, günler alırken; yalan bir bilgi saniyeler içinde yayılıp kitleleri peşine takabiliyor. Haberci bu yüzden sadece haber yazan değil; aynı zamanda dijital çağın bilgi kirliliğine karşı savaşan bir akıl savaşçısı hâline geldi.

Bugün sokakta konuşulan bir konu, birkaç video, bir manipüle edilmiş görsel ya da bilinçli olarak yönlendirilmiş bir iddia, toplum psikolojisini bile etkileyebiliyor. Çünkü artık kimse “doğru nedir?” diye sormadan paylaşma hızına teslim olmuş durumda.

Oysa gazetecinin görevi tam da burada başlar:
Gürültü çıkaranlar değil, gerçeğin peşinden koşanlar iz bırakır.

Gerçek, dijital kalabalıkta kaybolabilir fakat kaybolmaya bırakmayanlar hâlâ var. Algı operasyonlarının ortasında bile gerçeği ortaya çıkarmak, haberciliğin en büyük cesareti olmaya devam ediyor. Bu cesaret, kimsenin alkışlamadığı anlarda bile gerçeğe sadık kalmayı gerektirir.

Bugün birçoğu popüler olmak için haber yapıyor, biz ise haberi doğru olduğu için yapıyoruz.
Aradaki fark, zamanla daha iyi anlaşılacak.

Çünkü her şey hızla değişiyor ama bir şey değişmiyor:
Gerçek er ya da geç kendini gösteriyor.
Ve o gün geldiğinde, gerçeğin yanında duranlar kazanıyor.