Bir zamanlar sadece yerli izleyicinin gönlünü fetheden Türk dizileri, bugün dünyanın dört bir yanında kültürel bir fenomene dönüşmüş durumda. Latin Amerika’dan Orta Doğu’ya, Balkanlardan Uzak Doğu’ya kadar uzanan bu etki, artık yalnızca bir “dizi ihracatı” değil; bir kültür diplomasisi başarısıdır.

“Binbir Gece” ile başlayan bu serüven, “Muhteşem Yüzyıl”, “Diriliş: Ertuğrul”, “Kara Sevda” ve “Yargı” gibi yapımlarla adeta küresel bir marka haline geldi. Şili’de bir kadın, Halit Ergenç’in ses tonunu tanıyor; Pakistan’da “Ertuğrul” izleyen gençler, Türk bayrağı taşıyor. Bu tablo, sadece oyuncuların başarısı değil, Türk hikâye anlatıcılığının evrensel dilini ispatıdır.

Bugün Türkiye, ABD ve Güney Kore’den sonra dünya televizyon endüstrisinin en büyük üçüncü dizi ihracatçısı konumunda. Gelirler yüz milyonlarca doları aşarken, Türk lirasının değer kaybı bile bu yükselişi durduramıyor.

Ancak unutmamak gerek: Dünya artık sadece görsel kalite değil, özgün senaryo ve kültürel samimiyet arıyor. Eğer Türk yapımcıları bu dengeyi korursa, “Made in Türkiye” etiketi sadece dizilerde değil, global ekranlarda da bir prestij sembolü haline gelecektir.