Televizyon Yandı, Magazin Sarsıldı, Güç Dengeleri Görünür Oldu

2025 yılı, Türk televizyonu ve magazin dünyası için “parlak” sıfatıyla anılacak bir yıl olmadı. Aksine; bu yıl, sektörün uzun süredir örtmeye çalıştığı yapısal sorunların görünür hâle geldiği, güç ilişkilerinin sorgulandığı ve alışılmış dengelerin bozulduğu bir dönem olarak kayda geçti. Kapanan sadece diziler değildi; kimi zaman projeler, kimi zaman kurumlar, kimi zaman da bir dönemin alışkanlıkları sessizce sahneden çekildi.

Küresel ölçekte bakıldığında, yılın en sembolik kırılmalarından biri Squid Game’in final yapmasıydı. Bu gelişme yalnızca popüler bir dizinin sona ermesi olarak değil, televizyon anlatılarında bir dönemin kapanışı olarak da yorumlandı. Dünya genelinde sistem eleştirisi, şiddet ve oyun metaforları üzerinden kurulan bu dil, finalle birlikte yerini yeni arayışlara bıraktı. Türkiye’de ise tablo daha parçalı, daha sertti: Büyük umutlarla başlayan pek çok yapım, iz bırakmadan yayından kalktı.

Yıl boyunca ardı ardına başlayan dizilerden önemli bir kısmı kısa sürede ekranlara veda etti. Bazıları düşük izlenme gerekçesiyle, bazıları ise yapım sürecinde yaşanan aksaklıklar nedeniyle tamamlanamadı. Set güvenliği, bütçe planlaması ve denetim mekanizmalarına ilişkin tartışmalar ilk kez bu kadar açık biçimde kamuoyunun gündemine girdi. Bir dizinin, yaşanan talihsiz bir olayın ardından tamamen yayından kaldırılması, sektörün ne kadar kırılgan bir zeminde ilerlediğini gözler önüne serdi.

2025 aynı zamanda yıldız oyuncuların televizyon kanallarından çok dijital platformlarda konumlandığı bir yıl oldu. Aynı isimlerin birden fazla küresel platformda farklı projelerle izleyici karşısına çıkması, sektörün yön değiştirdiğinin en net göstergelerinden biriydi. Bu durum, ulusal kanallar ile dijital mecralar arasındaki rekabeti daha da keskinleştirirken, “yıldız” kavramının da yeniden tanımlanmasına neden oldu.

Ulusal kanallarda ise tablo daha zorluydu. Kısa ömürlü projelerin artması, yalnızca reyting ölçümleriyle açıklanamayacak kadar karmaşık bir tablo ortaya koydu. İzleyici alışkanlıklarının değişmesi, ekonomik baskılar ve reklam gelirlerindeki daralma, yapımcıları ve kanalları daha temkinli ama aynı zamanda daha kırılgan hâle getirdi.

Yılın en çok tartışılan başlıklarından biri, henüz ekrana gelmeden kamuoyunda yoğun eleştirilere konu olan projelerdi. Oyuncu tercihleri, yaş farkları ve temsil tartışmaları, izleyicinin artık yalnızca senaryoya değil; etik algıya, toplumsal hassasiyetlere ve anlatının bağlamına da müdahil olduğunu gösterdi. Bu durum, sektör için yeni bir denge arayışını zorunlu kılıyor.

Ekonomik gerilimler ise 2025’in en çıplak gerçeklerinden biriydi. Yüksek bütçeli dizilerde yaşanan ücret pazarlıkları, yalnızca bireysel anlaşmazlıklar olarak değil; sektörün sürdürülebilirliği açısından da ciddi bir sınav olarak değerlendirildi. Bir projenin, başrol oyuncusuyla yaşanan mali anlaşmazlık sonrası sona ermesi ve hemen ardından aynı evrende yeni bir yapımın başlatılması, “marka mı oyuncu mu?” sorusunu yüksek sesle sordurdu. Bu soru, hâlâ net bir yanıt bulabilmiş değil.

Magazin cephesinde ise perde arkasındaki güç ilişkileri daha görünür hâle geldi. Menajerlik sistemi, sektördeki tekelleşme iddiaları ve hukuki süreçler, uzun süredir fısıltı hâlinde konuşulan meseleleri resmî tartışma zeminine taşıdı. Yargı süreçleri devam ederken, masumiyet karinesi çerçevesinde değerlendirilmesi gereken bu gelişmeler, yine de sektörün kendi iç denetimini sorgulamasına neden oldu.

Yılın en sarsıcı başlıklarından biri ise adli süreci devam eden ve kamuoyunda derin bir infial yaratan aile içi şiddet iddiasıydı. Henüz yargı aşamasında olan bu olay, magazin sayfalarının ötesinde, toplumsal vicdanı yaralayan bir mesele olarak hafızalara kazındı. Bu tür haberlerin aktarımında hukuki hassasiyetin ve etik dilin ne kadar hayati olduğu bir kez daha görüldü.

Sektör için sembolik önemi büyük olan ödül törenlerinden birinin, sponsor desteklerinin çekilmesi nedeniyle yapılamaması da 2025’in sessiz ama ağır kırılmalarından biri oldu. Yıllardır “prestij” kavramıyla anılan bir gecenin dahi ekonomik gerçekler karşısında ayakta kalamaması, televizyon dünyası adına güçlü bir uyarı niteliği taşıdı.

2025 aynı zamanda bir veda yılıydı. Sinema, müzik ve televizyon dünyasında iz bırakmış pek çok ismin aramızdan ayrılması, bu yılı yalnızca krizlerle değil; hafıza kayıplarıyla da hatırlanır kıldı. Bu vedalar, sektörün ne kadar hızlı tükettiğini ama aynı hızla geçmişini de unuttuğunu düşündürdü.

Sinema salonlarında yeni filmler vizyona girerken, hayat ekranların dışında kendi akışında devam etti. Doğumlar oldu, evlilikler yapıldı, yeni başlangıçlar yaşandı. Tüm bu karmaşanın içinde değişmeyen tek şey, hayatın kendisiydi.

Özetle 2025; gösterişli değil, gerçek bir yıldı.

Süslenmiş anlatıların değil, çıplak hakikatlerin yılı oldu.

Ve bize şunu hatırlattı:

Bu ülkede artık hiçbir dizi sonsuz değil,

hiçbir yıldız dokunulmaz değil,

hiçbir proje mutlak garanti değil.

Perde kapandı.

Geriye, yüzleşmekten başka bir seçenek kalmadı.